Klaudia Szubert: cóż może być przyjemniejszego niż pomaganie innym?

Red.: Ilość Twoich dokonań jest naprawdę imponująca. To coś wyjątkowego jak na tak młodego człowieka. Skąd czerpiesz energię do działania?

Klaudia Szubert: Jest wielu ludzi, którzy chcą się przyłączyć do takich akcji. Musi po prostu znaleźć się osoba, która takie działania zainicjuje. Podczas takich akcji można poznać wiele fajnych osób. To jest właśnie najcenniejsze. Nowe doświadczenia, poznawanie nowych ludzi, a szczególnie dzieci, z którymi mam kontakt aż do dzisiaj. Piszą do mnie, gdy czegoś potrzebują, a ja zawsze dla nich jestem i zawsze chętnie im pomagam. To właśnie chęć niesienia pomocy najbardziej motywuje mnie do działania.

Z której z zorganizowanych przez Ciebie akcji dobroczynnych jesteś najbardziej dumna?

Chyba z 760 spełnionych marzeń. Była to bardzo pracochłonna akcja, wymagająca zaangażowania wielu osóg, od wolontariuszy po prezydenta miasta. Szczególnie cieszy mnie fakt, że zyskałam tak duże zaufanie wcześniej obcych ludzi. To też jest bardzo przyjemne uczucie.

Czy coś zmieniło się w Twoim życiu po realizacji tak spektakularnego projektu? Czy czujesz się rozpoznawalną osobą?

Nie, raczej nie. Może za wyjatkiem tego, że rzeczywiście zgłaszają się do mnie osoby i organizacje, które chcą zrobić coś dobrego i ciekawego. Takich wspaniałych ludzi jest wielu i jak na razie wszystko wychodzi.

Chyba duże znaczenie podczas organizacji tego typu wydarzeń mają media społecznościowe.

Tak, zdecydowanie. Na przykład siła oddziaływania postów publikowanych przez pana prezydenta jest ogromna. Później te treści rozprzestrzeniają się już wirusowo. 

Jak najbliżsi reagują na Twoją działalność?

Są bardzo dumni, bardzo mi pomagają i z pakowaniem prezentów i odbieraniem ich, a później z zawożeniem. Jeżdżą też ze mną na różne spotkania. Wiadomo, czasami przez te akcje charytatywne w domu jest bałagan. W trakcie akcji 760 marzeń wszystko było trzymane u mnie w mieszkaniu, także ciężko było poruszać się po pokojach. Co gorsza, było to podczas świąt. Jestem bardzo wdzięczna rodzicom, że akceptują to, co robię i pomagają mi.

Czy ze strony szkoły jest podobnie. Możesz liczyć na wyrozumiałość i pomoc? Taka działalność na pewno wiąże się jednak z dość licznymi nieobecnościami na zajęciach?

No niestety było ich dosyć dużo, w 2018 roku łącznie chyba miesiąć. Jednak w szkole wszyscy są wyrozumiali, więć wszystkie nieobecności są usprawiedliwione.

Masz za soboą epizod ze startem w wyborach samorządowych. Czy w kolejnych wyborach samorządowych zamierzasz też wystartować?

Nie, nie. Na razie jestem w Radzie Dzielnicy i skupiam się na tej działalności.

Jakie pierwsze wrażenia z pracy w radzie?

Napisałam swój pierwszy protokół. Na razie jest dobrze, są fajni ludzie. Co prawda każdy jest z innej partii, ale to nie ma większego znaczenia. Wszyscy pracujemy dla dobra mieszkańców. Otrzymujemy od nich różne uwagi, które w późniejszym czasie staramy się zrealizować. Pełnimy również dyżury. Zawsze raz w miesiącu odbywa się spotkanie, na które można przyjść i np. złożyć swój wniosek.

Czego w Wodzisławiu brakuje dla młodych ludzi, takich jak ty?

Ciężkie pytanie. Nie wiem, czy jest coś, czego brakuje. Jak na razie nie dostrzegam czegoś takiego. Czuję się dobrze w tym mieście.

Jak widzisz swoją przyszłość zawodową? Co chciałabyś robić w życiu?

Jeszcze nie wiem. Na razie chcę skończyć technikum gastronomiczne. U mnie wszystko wygląda zawsze bardzo spontanicznie. Jak coś mi przyjdzie do głowy, to od razu to realizuje, ale żeby tak myśleć o tym, co będzie? Nie, nie mam tak w zwyczaju.