Ludzie z pasją: na stadionie odkryłam swoje drugie „ja”

21 kwietnia 2007 roku – tę datę Izabela Wiaterek pamięta bardzo dobrze. To wtedy tata zabrał ją na pierwszy mecz, grającej wówczas w ekstraklasie Odry Wodzisław. Piłka nieszczególnie ją interesowała, a podczas meczu zafascynował ją przede wszystkim „młyn” barwnych kibiców. - Wtedy obiecałam sobie, że kiedyś z nimi zaśpiewam. I nie czekałam długo – przyznaje kibicka.

Przechodziła całą rundę wiosenną. Zaczęła się udzielać w portalach poświęconych Odrze i tworzyć portal mksodra.com. - To było fajne zajęcie, poznałam wtedy wielu piłkarzy – wspomina. Szybko zaangażowała się w Stowarzyszenie Sympatyków Odry Wodzisław i wolontariat w biurze prasowym.

- Kiedy Odra ogłosiła upadłość, dołączyłam do tej grupy, która nie chciała, by o Odrze zapomniano. Robiłam, co mogłam. Pomagałam w sekretariacie, sprzedawałam bilety w kasie – opowiada.

W międzyczasie Odra miała kolejne wzloty i upadki. Izabela jako wierny kibic została, a w marcu ubiegłego roku zaczęła pracę jako kierownik swojej ukochanej drużyny. Na czym polega jej rola?  - Składa się na to tyle rzeczy, że nie wiem od czego zacząć – przyznaje ze śmiechem.

Nic dziwnego, w końcu to zarządzanie 20-osobowym zespołem. - Przede wszystkim planowanie treningów w uzgodnieniu z trenerem, a przed meczem pilnowanie piłek meczowych, strojów, sprawozdań. Jeśli coś nie będzie się zgadzać – data urodzenia, nazwisko piłkarza, brak badań lekarskich – za to wszystko ja będę odpowiedzialna – wylicza Izabela Wiaterek.

Jak przyznaje, nie jest łatwo być kobietą kierownikiem w męskiej piłce nożnej. - To jest bardzo trudne zadanie. Broni mnie to, że potrafię pokazać pazur i mam swoje zdanie – zaznacza.

To zajęcie pochłania jej cały wolny czas. Ale jak często powtarza bez piłki nie wyobraża sobie życia. - Na stadionie odnalazłam swoje drugie ja. Uwielbiam te emocje. To poczucie jedności z innymi kibicami. Niezależnie od tego kim jesteś i co robisz, wiesz, że inni przyszli tutaj z tego samego powodu. Bo kochają swoją drużynę – zauważa.

Gdy kończy się runda – świętuje i odpoczywa. Ale po miesiącu przerwy od rozgrywek już tęskni i nie może doczekać się kolejnego meczu.

Jej największym marzeniem jest jedna Odra w Wodzisławiu. A jednym z najszczęśliwszych momentów w życiu kibica – sukces zainicjowanej przez nią akcji „Stadion dla Odry”, dzięki której drużyna wróciła na boisko przy Bogumińskiej.

Wszystko wskazuje na to, że miłość do futbolu nie będzie krótkim epizodem w jej życiu. Aktualnie Izabela skończyła kurs sędziego piłkarskiego.