M.Kieca: „wyrażam sprzeciw i solidarność z tysiącami polskich rodziców”

Prezydent zamieścił w mediach społecznościowych emocjonalny wpis. Odniósł się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego i fali protestów jaki wywołał w kraju i regionie.

- Październikowa niedziela. Późny wieczór. Mógłbym utulić syna, poczytać, obejrzeć dobry film, spokojnie zasnąć. Ale nie mogę. Nie dam rady. Z wielką obawą o przyszłość, o jutro, o kolejne dni, miesiące i lata śledzę to, co rozpaliło nasz Naród. Z wielkim niepokojem patrzę na eskalację zdarzeń, ogrom związanego z tym niebezpieczeństwa, wybuchy agresji... I po co to wszystko?! Dlaczego?! Czyją chorą ambicję ma to zaspokoić? - napisał.

Przyznał, że nie jest zwolennikiem aborcji na życzenie.

- Mam do tego święte prawo. Tak jak Ty masz prawo do innego zdania. Nie lubię o tym rozmawiać. Uważam, że to niezwykle trudne i na wskroś intymne kwestie. Nie lubię zaglądać nikomu w sumienie, łóżko, talerz czy garderobę. Nie lubię, gdy to mnie próbuje się zaglądać w moje intymne sprawy. Nie mogę jednak zupełnie zrozumieć i zaakceptować tego, co dzieje się dziś! Nie mogę i nie chcę!

Równocześnie prezydent zaznaczył, że wyraża swój sprzeciw i solidarność z tysiącami polskich rodziców.

- Bo tylko rodzic zrozumie ten ból, z jakim związana jest choroba i śmierć upragnionego dziecka. Mieliśmy kompromis. Dla jednych zgniły, dla innych niewygodny, dla jeszcze innych wystarczający, a dla kolejnych nie. Ale był to jakiś kompromis. Kompromis, który nie skazywał na niezasłużone, niepotrzebne cierpienie matek i ojców, dzieci. Nie skazywał, brutalnie przymuszając, na trudną, pełną bólu ciążę. Nie skazywał na dramatyczny poród. Nie skazywał na patrzenie na śmierć dziecka. Nie skazywał na jeszcze większą traumę, na jeszcze większe psychiczne i fizyczne zniszczenie. Kompromis dawał wybór. Pozwalał poradzić sobie rodzicom z tym bezmiarem cierpienia po swojemu. Nie odbierał nikomu godności, nie odbierał nadziei. Dawał wybór. Zawsze tragiczny, ale wybór – pisze.

I zastanawia się:

- Komu to przeszkadzało? Komu zależy na jeszcze większym cierpieniu i tak już tak mocno doświadczonych przez okrutny los rodziców? Co będzie dalej? Jakiego rodzaju tortury zafundują Polkom? A był kompromis. Może niedoskonały, może ułomny. Ale kompromis. Dziś mamy kolejną polsko-polską wojnę. Mamy setki tysięcy ludzi na ulicach. W dobie pandemii. Mamy wściekłość, rozpacz i dramat matek i ojców. Co dalej?