To nie jest praca typowego urzędnika

Wiem, że stanowisko rzecznika prasowego to Twoja wymarzona praca. Jak wyglądały poszczególne szczeble Twojej ścieżki zawodowej w Urzędzie Miasta Wodzisławia?

Jeszcze na studiach z polonistyki bardzo pociągały mnie zajęcia związane z komunikacją. Już wtedy nieśmiało marzyłam, że może kiedyś uda mi się spróbować pracy na stanowisku rzecznika prasowego. Tak się szczęśliwie poukładało, że wracając po zakończeniu studiów do Wodzisławia, udało mi się znaleźć pracę w Gazecie Wodzisławskiej. To pozwoliło mi zdobyć doświadczenie w pracy dziennikarza. Jakiś czas później w urzędzie miasta ogłoszony został konkurs na młodszego referenta w Referacie Informacji. Postanowiłam spróbować, wiedząc, że praca w takim charakterze pozwoliłaby mi uczyć się nowych rzeczy związanych z zawodem, który mnie interesował. I tak, od 2008 roku związana jestem zarówno z urzędem miasta, ale i z tą działką, którą zajmuję się do teraz. Od początku mojej pracy w urzędzie współpracowałam z Barbarą Chrobok [byłym rzecznikiem prasowym, aktualnie wiceprezydent miasta], od której bardzo wiele mogłam się nauczyć. Wspólna praca przez kilka lat dała mi przygotowanie do większego wyzwania, jakim jest z pewnością to stanowisko, które zajmuję teraz.

Wiele osób kojarzy stanowisko rzecznika prasowego przede wszystkim z kontaktem z mediami. Co jeszcze mieści się w zakresie Twoich obowiązków?

W zasadzie powinnam mówić o obowiązkach całego Biura Prezydenta Miasta, w którym pracuję. Pracujemy jako zespół, dla którego najważniejsza jest realizacja wspólnego celu. A zajmujemy się różnymi rzeczami - od przygotowywania listów gratulacyjnych, organizacji spotkań, poprzez kontakt z różnymi jednostkami zewnętrznymi, po prowadzenie strony internetowej. Ponadto - media społecznościowe: Facebook, Twiter, YouTube - na każdym z tych portali mamy swoje konto i jego uzupełnianie też należy do naszych obowiązków. Do naszych zadań należy również koordynacja programów Rodzina 3+ oraz Wodzisławska Karta Seniora. Oczywiście bardzo ważny w naszej pracy jest wspomniany kontakt z dziennikarzami, przygotowywanie informacji prasowych oraz wiele innych zadań, które każdego dnia się pojawiają.

Jak zmienił się zakres Twoich obowiązków?

Nowe stanowisko to szereg nowych obowiązków. Jest ich też więcej, bo jest nas o jedną osobę mniej w biurze. Na pewno do tego, czym zajmowałam się wcześniej, doszedł częstszy kontakt z dziennikarzami. Zmianą jest też to, że jestem odpowiedzialna za nasz mały zespół pracowników biura prezydenta.

Jak wygląda zwykły dzień rzecznika prasowego?

Nie ma zwykłego dnia, każdy jest inny. Owszem, są stałe punkty jak przykładowo narady, ale poza tym każdy dzień jest bardzo dynamiczny. Kształtują go zapytania dziennikarzy, zadania zlecane przez przełożonych oraz różne wydarzenia w mieście. To nie jest praca typowego urzędnika, bardzo często bywamy też w terenie, tam gdzie coś się dzieje. Relacjonujemy zdarzenia i w tym momencie wcielamy się w rolę dziennikarza czy fotoreportera, który na potrzeby miejskiego portalu realizuje materiały. To także praca, której nie ograniczają godziny otwarcia urzędu.

Charakter tej pracy jest taki, że cały czas jesteś pod telefonem. Jak to wpływa na Twoje życie prywatne? Czy bywa to uciążliwe?

Nie mam nic przeciwko temu. Przyjmuję to, aby być dostępną, kiedy tylko mogę, jako bardzo ważny element tej pracy.

Co jest największym wyzwaniem?

Prowadzenie spójnej polityki informacyjnej urzędu i podległych mu jednostek. Tak, aby wychodząca od nas informacja była kompleksowa, aby spełniała wszystkie obowiązujące standardy i była zrozumiała dla mieszkańców. To chyba jest największe wyzwanie. Trzeba cały czas trzymać rękę na pulsie, być na bieżąco ze wszystkimi najważniejszymi sprawami, by móc o nich odpowiednio informować.

Zadaniem biura prezydenta wraz z biurem strategii i promocji jest też kreowanie wizerunku miasta. Jak oceniasz te działania, nie tylko w naszym regionie, ale i w szerszej perspektywie?

Dzięki temu, że dość często, również z powodu uzupełniania wiedzy na studiach podyplomowych, uczestniczę w spotkaniach osób związanych z marketingiem i promocją wiem, że Wodzisław jest niejednokrotnie lepiej odbierany na zewnątrz niż wewnątrz. Wiele z naszych akcji przeprowadzanych w ciągu minionych lat jest bardzo pozytywnie odbieranych, jesteśmy chwaleni za dobre pomysły. Mamy między innymi wspaniały festiwal reggae, dzięki któremu dobry wizerunek naszego miasta budowany jest szeroko poza jego granicami. Pozytywnych przykładów jest więcej. Oczywiście ciągle szukamy nowych pomysłów i doszkalamy się, by móc działać coraz lepiej i efektywniej.

W ostatnim czasie zaczęłaś organizować cykliczne spotkania z dziennikarzami na różne tematy. To zmiana, jaką postanowiłaś wprowadzić?

To w pewnym sensie kontynuacja tego, co było. Takie spotkania z dziennikarzami odbywały się już wcześniej w różnych jednostkach, ale nie cyklicznie. Wydaje mi się, że warto jednak tę cykliczność wprowadzić, aby na bieżąco wymieniać się pomysłami, uwagami czy aktualnymi tematami. Mam nadzieję, że to pozwoli na jeszcze szerszy przepływ informacji między urzędem miasta a mieszkańcami.

Co jeszcze w najbliższych planach?

Rzecznik prasowy powinien mieć jak najszerszą wiedzę o tym, co dzieje się wokół. Nigdy jednak nie będę potrafiła opowiedzieć o działaniach moich współpracowników z urzędu czy miejskich jednostek tak dobrze, jak zrobią to oni sami. W końcu są specjalistami w swoich dziedzinach. Dlatego też chciałabym bardziej zaangażować ich w przekazywanie informacji. Temu mają służyć między innymi wspomniane wcześniej spotkania z dziennikarzami. Zależy mi na tym, aby informacja płynąca z urzędu była jak najlepiej opracowana. Grupa ekspertów, złożona przede wszystkim z naczelników i kierowników, została już przeszkolona z kontaktów z mediami. Myślę, że takie rozwiązanie będzie miało pozytywny wpływ na przekazywane z urzędu informacje. Poza tym chciałabym przede wszystkim dobrze kontynuować to, co przez wiele lat robiła Barbara Chrobok. Mam to szczęście, że miałam okazję uczyć się zawodu od kogoś, kto był rzecznikiem prasowym nie tylko z dużą wiedzą, ale też z wielką pasją do wykonywanej pracy.

Dziękuję za rozmowę!

Rozmawiała Monika Krzepina