Wodzisław: znaleziono ludzkie szczątki. W tym dziecka

Tegoroczne badania archeologiczne objęły teren dawnego klasztoru, co podyktowane jest osuszaniem obiektu oraz budową nowych miejsc parkingowych. Prowadzone prace mają charakter badań ratowniczych i objęły teren wewnętrznego dziedzińca (dawnego wirydarza), na którym odkryto co najmniej cztery pochówki ludzkie.

Zachowały się one w bardzo złym stanie, a dodatkowo zostały naruszone i częściowo zniszczone późniejszymi wkopami. Jeden z nich był pochówkiem dziecka. - Dopiero szczegółowe ekspertyzy antropologiczne będą w stanie ustalić wiek, płeć kondycję biologiczną oraz ewentualną przyczynę śmierci pochowanych tu osób.  Na chwilę obecną wydaje się, że  pochówki te mogą  być starsze niż obecne mury klasztoru, które wzniesiono najprawdopodobniej w XVII w. – mówi dyrektor wodzisławskiego muzeum Sławomir Kulpa.

Zobacz zdjęcia z miejsc, gdzie odkryto szczątki >

Na dziedzińcu odkryto także liczne zabytki w postaci ceramiki średniowiecznej  i nowożytnej oraz kafli. Datować je można na XIV-XVIII w. Prace w tym miejscu będą jeszcze kontynuowane i doprowadzić mogą do ustalenia czasu budowy klasztoru.

Obecnie prace wykopaliskowe prowadzone są w pobliżu północnego skrzydła klasztoru. Dawniej znajdowały się tam ogrody franciszkańskie. W pobliżu funkcjonowała również stajnia, z której wnętrza 12 czerwca 1822 r. wybuchł wielki  pożar. Strawił on niemalże doszczętnie  miasto. Dzięki badaniom archeologicznym odkryto kilka obiektów. - Najciekawszym z nich jest studnia  kamienna. Miała ona co najmniej 4,5 m głębokości. Z jej wnętrza wydobyto liczne zabytki w postaci kafli oraz fragmentów potłuczonych naczyń. W warstwach zasypiskowych natrafiono na liczne fragmenty polepy, na której wyraźnie widać negatywy odciśniętego drewna. Są to zapewne pozostałości po funkcjonujących na tym terenie budowlach szachulcowych – mówi Sławomir Kulpa.

Niewykluczone, że są to relikty ścian dawnego klasztoru, który mógł ulec pożarowi,  o czym może świadczyć towarzysząca spalenizna lub innych nieznanych budynków gospodarczych. Ze źródeł historycznych wiemy, że I połowa XVII w.  była dla Śląska oraz miasta tragiczną kartą historii. Wojna trzydziestoletnia doprowadziła do zrujnowania gospodarki. Wielką tragedią był pożar miasta  wywołany przez Szwedów w roku 1646. Wówczas jak donoszą źródła pisane ogień strawił miasto oraz zamek. Być może ogień ten strawił zabudowę klasztorną, której relikty spoczywają na dnie zasypanej studni.

Ze względu na prawie kompletny brak źródeł pisanych klasztor jest jednym z najbardziej tajemniczych obiektów miasta. Przesłanki historyczne i prowadzone dotychczas badania archeologiczno-architektoniczne wykazują, że obiekt ten jest najstarszym zabytkiem na ziemi wodzisławskiej, a jego początki sięgają czasów powstania miasta.  Jak powszechnie wiadomo rok 1257 jest uznaną datą historyczną narodzin miasta, ale tak naprawdę jest to data sprowadzenia franciszkanów do Wodzisławia.

Wiadomo, że do 1810 r. klasztor i kościół służył zakonnikom. Po kasacie klasztoru przez  władze pruskie,  świątynię w 1831 r. zajęli ewangelicy, a  w klasztorze urządzono  szkołę oraz  magistrat. W czasie II wojny światowej zespół pofranciszkański został zniszczony do tego stopnia, że noszono się z zamiarem jego wyburzeniem. Dzięki inicjatywom społecznym odrodził się niemal jak feniks z popiołu. Po jego odbudowie ulokowano tu sąd.