Ludzie z pasją: poetka, która jest rzecznikiem praw ucznia

Pisać wiersze zaczęła już w podstawówce, jednak wszystkie lądowały w szufladzie. Aktualnie ma na swoim koncie cztery tomiki. Ostatni, zatytułowany „Gdy anioły zrzucają aureole”, traktuje o dwoistości natury ludzkiej.

– Prezentuję w nim całą paletę uczuć. Od głębokiej euforii po bolesne rozczarowanie – mówi poetka. Inspiracji dostarcza jej samo życie, a szczególnie twórczo wpływają na nią podróże. Kiedy pisze jej się najlepiej? Paradoksalnie, gdy dopadają ją jakieś problemy życiowe. – Gdy jestem szczęśliwa, nie potrafię już tak pisać. Dlatego teraz tworzę rzadziej – śmieje się świeżo upieczona mężatka.

Ale ze swoimi wierszami żyje za pan brat. Zdarza się, że wykorzystuje je do interpretacji przez swoich uczniów, gdyż na co dzień uczy języka polskiego w Zespole Szkół nr 2 i Szkole Podstawowej nr 16. Ich analiza jest wtedy dla poetki bardzo zaskakująca, bo jej zamysł był zupełnie inny. – Ale to dobrze, bo każdy odbiera go po swojemu – twierdzi.

- Z perspektywy czasu można inaczej spojrzeć na swoje teksty, dostrzec w nich coś nowego, świeżego, lub na odwrót, stwierdzić, że nie napisało się nic mądrego – dodaje z uśmiechem. Poetyckimi guru nauczycielki są Marcin Świetlicki i Jacek Podsiadło, choć docenia też poezję dekadentów. Chętnie sięga po rosyjską prozę rewolucyjną.

Spod pióra wodzisławianki wyszły tomiki „Dwie strony życia” (2008 r.), „Zimowe wieczory pachną pomarańczą” (2009 r.), „Z szuflady wyjęte” (2011 r.), „Gdy anioły zrzucają aureole (2012 r.)”.

Na jej pasję nie składa się tylko sama twórczość. Całkiem miłą i sympatyczną odskocznią są wieczorki autorskie, których było już kilka, i które wspomina z rozrzewnieniem. Jest także zapraszana do komisji konkursów recytatorskich i poetyckich w mieście i okolicy.

Wodzisławianka już kilka lat temu rozmiłowała się w podróżach. W swoim życiu zobaczyła już wiele, jednak najbardziej cieszy ją fakt, że zrealizowała swoje marzenie, dotyczące wyjazdu do trzech miejsc. – Portugalia, Santorini i Kuba – wylicza i dodaje, że te ostatnie pociąga ją także ze względu na zamiłowanie do tańców latynoamerykańskich, w szczególności salsy. W przyszłości chciałaby jeszcze móc wyjechać na Karaiby.

Praca w szkole od 12 lat przynosi jej wiele satysfakcji. I nie chodzi tylko o nauczanie języka polskiego. Od 2008 roku uczniowie wybierają ją na opiekuna samorządu szkolnego, co związane jest z realizacją wielu ciekawych przedsięwzięć. Pełni także funkcję Rzecznika Praw Ucznia. - Jeśli pojawiają się problemy na gruncie uczniowskim lub na linii uczeń – nauczyciel, trzeba tak załagodzić konflikt, by znaleźć złoty środek. Na szczęście są to sporadyczne przypadki. Znacznie przyjemniejsza jest praca w samorządzie, gdzie organizujemy wiele imprez, także tych charytatywnych i realizujemy projekty – mówi Hanna Goszyc-Góreczna.

Cieszy się także z faktu, że odkąd w szkole pojawił się konkurs na nauczyciela roku, co roku jest jego laureatką.